| Opnieuw heeft het noodlot toegeslagen en moeten we afscheid nemen van een dierbare vriend. Para Smit komt oorspronkelijk uit de Transvaalbuurt, vroeger bepaald niet de lekkerste buurt om op te groeien. Het wordt geen gemakkelijke jeugd en dat is misschien de reden dat hij zich, nog maar 12 jaar oud, snel thuis voelt bij de F-Side. Ondanks zijn jonge leeftijd reist hij altijd mee met de groep die soms al een dag voor de wedstrijd op pad is om de confrontatie met de tegenpartij te zoeken. Hij staat zijn mannetje en verwerft snel aanzien in de groep. Als een kind van de straat overziet hij situaties snel en is hij uitgekookt. Als hij bij een van de vele straatgevechten over een bewusteloos geslagen PSV-supporter heen springt die op zijn weg ligt, keert hij na enkele meters terug en grist de portemonnee net even wat sneller van de straat dan zijn gabbers. En omdat hij nu toch bezig is, haalt hij de seizoenkaart van PSV ook even uit de jaszak. Je weet maar nooit of het van pas komt en ach, dat mooie Lacoste shirt in de etalage waar hij even later langs loopt, kun je eigenlijk ook niet laten hangen. Enige tijd later sluit Para zich aan bij de graffiti jeugdbende CBS. Hij maakt daar al snel deel uit van de kleine harde kern die alle mogelijke risico's neemt om overal "tags" en "pieces" op muren, treinen en metro's te spuiten. Ook hier ervaart hij het unieke gevoel waar buitenstaanders nooit iets van zullen begrijpen: "Kameraadschap, broederschap en het één-voor-allen-allen-voor-één." Ondanks zijn turbulente leefwijze blijft hij wel op het rechte pad, al heeft hij het geluk dat zijn omgeving hem af en toe een duwtje in de goede richting geeft. Toch blijft Para een jongen van de straat. En jongens van de straat voelen elkaar feilloos aan, hebben aan een half woord genoeg en weten dat ze altijd op elkaar kunnen vertrouwen. Het is geen toeval dat hij Edgar Davids en Clarence Seedorf tot zijn vriendenkring mag rekenen. De geharde straatjongen blijkt ook over een andere kant te beschikken waarmee hij de mensen op natuurlijke wijze voor zich wist te winnen. Als charmeur doet Para het goed bij de vrouwen en hij is gek van kinderen. Maar andersom geldt het ook, zij lopen met hem weg. Para is altijd bezig met het organiseren van voetbalwedstrijdjes, het coachen van kinderen en hij spreekt ze spelenderwijs aan op hun gedrag. En als er tussendoor ook nog een wedstrijd gefloten moet worden, dan neemt hij dat ook nog voor zijn rekening. Wie is er eigenlijk niet gek op hem? Zelfs bij de F-Side waar de vele groepen soms op gespannen voet met elkaar leven, is hij overal populair. Van Oost tot West en van Wezep tot Alkmaar. In elke groep is wel iemand die vindt dat Para "zijn beste gabber is." Ook in vele Amsterdamse wijken is Para een bekende persoonlijkheid. Wie jong is en een beetje meetelt, kent Para en wie snel iets geregeld wil hebben, kan bijna niet om hem heen. Zelfs de politie doet wel eens een beroep op hem om te bemiddelen bij problemen met lastige Marokkaanse straatjongens. Het altijd maar bezig te zijn met het vrijwilligerswerk leidt wel eens tot spottende opmerkingen van zijn vrienden. "Ga toch geld verdienen, man" klinkt het dan vol onbegrip. Maar dat bepaalt hij zelf wel. Para gaat zijn eigen weg. Hij volgt zijn gevoel en belandt in het jeugdwelzijnswerk. Bezig zijn met regelen, praatje maken en controle houden over de situatie en natuurlijk Ajax, dat is zijn leven. Een fataal schot in zijn woning maakt hier abrupt een eind aan. Is het een ongeluk of is het toch wat anders? Zelfmoord klinkt voor zijn vrienden ongeloofwaardig, daarvoor is Para nog te veel bezig met andere zaken. Er moet weer een nieuw voetbalteam voor kinderen worden opgericht, het rijbewijs moet gehaald worden en als het aan de supporters had gelegen had Para een belangrijke functie bij de supportersvereniging van Ajax kunnen vervullen. Door tegenstellingen te overbruggen, mensen met elkaar te verbinden en oprechte belangstelling te tonen voor anderen, maakt hij zich in brede kring enorm geliefd. Het is dit type mens dat belangrijk is voor elke organisatie of die nu formeel is of informeel, zoals bij de F-Side of bij de graffiti gang van CBS. Mensen die zichzelf weg kunnen cijferen, gedreven zijn en anderen weten te motiveren en inspireren, hiervan zijn er altijd te weinig. "Par CBS", is zijn favoriete tag oftewel: "Para Can't Be Stopped." Zelden was een slogan zo van toepassing, maar het noodlot besliste anders. Para is slechts 28 jaar geworden en laat ons in grote verslagenheid achter. Je gabbers |